ส่วนตรงจุดนี้เป็นในเรื่องของโครงการแก้มลิง มีแนวคิดจากการที่ลิงกินกล้วยแล้วเก็บไว้ในกระพุ้งแก้มพระบาทสมเด็จพระจ้าอยู่หัว ได้มีพระราชกระแสอธิบายว่า “ลิงโดยทั่วไปถ้าเราส่งกล้วยให้ ลิงจะรีบปอกเปลือก เอาเข้าปากเคี้ยว แล้วนำไปเก็บไว้ที่แก้มก่อนลิงจะทำอย่างนี้จนกล้วยหมดหวีหรือ เต็มกระพุ้งแก้ม จากนั้นจะค่อยๆ นำออกมาเคี้ยวและกลืนกินภายหลัง”
มีมาตั้งแต่ที่ในหลวงอายุ ๕ ขวบ ตรงป้ายพระราชดำรัสของในหลวงก็ได้อธิบายชัดเจนแล้วว่า ลิงเมื่อมีกล้วยลิงจะเอาไปเก็บไว้ที่แก้ม เปรียบเหมือนถ้ามีน้ำมากจะเก็บไว้ตามคลอง หรือ หนองบึง ขุดคลองหรือทำขึ้นมาใหม่เหมือนกับลิงกินกล้วย เมื่อมีน้ำก็เก็บไว้ที่แก้มก่อน ไม่ให้ท่วมเปรอะไปหมด เมื่อน้ำหรือกล้วยหมด ลิงก็จะค่อยๆเอากล้วยออกมากิน ก็เปรียบเหมือนเอาน้ำมาเก็บไว้ที่เก็บที่แก้มเมื่อพอฤดูแล้งไม่มีน้ำก็เอาน้ำที่แก้มลิงมาใช้ อันนี้พระเจ้าอยู่หัวอธิบายชัดเจนแล้ว
อันที่เรียกว่าแก้มลิงมีที่มาที่ไปตอนที่ในหลวงอายุ ๕ ขวบแล้ว ตอนที่ในหลวงเอากล้วยให้ลิงกิน
พระเจ้าอยู่หัวมีรับสั่งชัดเจนว่า จะทำอย่างไรให้คนได้เข้าใจก็เลยคิดว่าเอาเรื่องแก้มลิงมาอธิบายให้คนเห็น
นี้คือพระอัจฉริยะภาพของพระองค์